DEM Parti ve devlet dersinde 31 Mart

• Siyasalın kurucu momenti İstanbul’u kimin aldığı değil, Kürt meselesinde hakikatin meselenin muhataplarının dilinde kamuoyuna yayılmasıdır.

31 Mart 2024 tarihinde yapılacak yerel yönetim seçimlerinde DEM Parti belirleyici parti pozisyonundan ötürü bütün kesimler tarafından tartışıldı, tartışılmaya devam ediyor. DEM Parti’nin İstanbul başta olmak üzere büyükşehirlerde aday çıkarmasının iktidara yarayacağı fikri epey geniş çevrelerce konuşuldu. Faşizmin geriletilmesinden tutalım belediyelerin muhalefetin elinde kalmasının büyük kazanımlar getireceğine kadar negatif ve pozitif uçlara değen ciddi sayıda argüman üretildi.

DEM Parti’nin üzerinde tazyik oluşturacak kadar büyüyen İstanbul’da aday çıkarmama fikrinin temel iddiası, DEM Parti’nin aday çıkarmasının iktidara yarayacağıydı. Çok sayıda veri seti ve fikri argümanla açıklanan bu iddiaya göre DEM Parti’nin aday çıkarmasıyla birlikte iktidarın kazanma ihtimali artacaktı. Bu iddianın mantıki devamı olarak DEM Parti’nin aday çıkarmasıyla hiç değilse önündeki anti-demokratik engeller kalkacak, oylarını arttırması imkânı sağlanacaktı. Örneğin medya ambargosu hafifletilecek, çalışmalarının görünür olması ve dolayısıyla iktidara kazandıracak şekilde oy almasının önü açılacaktı. Ne de olsa DEM Parti yüksek oy aldığı oranda İstanbul’u iktidarın kazanma ihtimali yükselecekti.

Belki bu hesaplar masa başında yapıldığında bir yönüyle haklıydı. Neden belki diyoruz? Çünkü DEM Parti’nin AKP’den özellikle yoksullar ve dindar Kürt oylarını kendisine çekebileceği ihtimalini hesap etmiyordu. İkna ve örgütlenme gibi seçimi aşan siyasal faaliyetler dondurulmuştu, bu bakış açısına göre. Her şey masa başının ve istatistiki hesaplamaların konusuydu. Yani bu yönüyle apolitik tutum baş gösteriyordu.

Belki demenin haklı boyutu ise toplumsal örgütlenme ve siyasi iknanın dondurulduğu anda başlıyor. Yinelersek, DEM Parti’nin aday çıkarması iktidara yarayacaksa iktidarın DEM Parti’nin önünü açması beklentisi doğalında doğuyor.

Oysa durum tamamen farklı yönde seyir izledi. DEM Parti’nin propaganda yapması birçok açıdan engelleniyor. Seçim sathına girildiğinden beri yüzlerce DEM Partili gözaltına alındı. Onlarcası tutuklandı. İstanbul Kadıköy’de bildiri dağıtımı yapılmak istenince belediye eş başkan adaylarının da olduğu partililer tutuklandı. Hala DEM Parti’ye dönük muazzam bir medya ambargosu var. Bunlar ilk elden sayabileceklerimiz. Her yerelde ciddi engellemelerin devam ettiğini günlük haberleri takip ettiğimizde rahatlıkla görebiliyoruz.

Eğer DEM Parti’nin aday çıkarması, doğalında AKP’ye yarıyorsa ve AKP devletin kendisi haline gelmiş, pragmatizmde çığır açmışsa neden seçim dönemi için de olsa DEM Parti’nin seçim çalışmalarının önüne engel konuluyor? DEM Parti’nin muhalefete destek vermesini savunanların basit kurgusu işte burada çöküyor. Çünkü söz konusu Kürtler ve DEM Parti olunca devlet aklını hesap etmeyen bakış açıları politikanın hakikatle kurduğu koordinatları yakalayamıyor. Yani bir kez daha devlet dersinde sınıfta kalınmış olunuyor.

Söz konusu Kürtler olunca devlet aklı İstanbul da olsa bir belediyeyi kolayca gözden çıkarabilir. Hele ki, çıkarılan yasalarla yürütme erkine belediyeler üzerinde tam vesayet hakkı verilmişken, bunu yapması daha kolay. Bu durumda esas olan Kürt meselesidir; tali olan ise belediyelerdir. Devlet oyunu buradan kuruyor, politikanın hakikatle olan koordinatlarını bu noktada belirliyor.

Bu koordinatın iç mantık ve dinamiğine göre DEM Parti’nin seçim çalışmalarını engellememek ve medya ambargosunu hafifletmek/kaldırmak 2015 yılından beri devreye konan bastırma konseptine halel gelmesidir. Dolayısıyla siyasalın kurucu momenti İstanbul’u kimin aldığı değil, Kürt meselesinde hakikatin meselenin muhataplarının dilinde kamuoyuna yayılmasıdır.

Bu yönüyle, DEM Parti’nin aday tercihi ile devlet dersinde 31 Mart seçimleri arasındaki ilişkiyi fikri fanteziler yerine tarihsel perspektifi olan ideolojik-politik bir yerden okumak gerekiyor.